‘Ik ben dankbaar voor mijn leven’

De Tunesische Aziz werkte in Turkije als artiest. Hij verzorgde spectaculaire shows met vuurspuwen en over gebroken glas lopen. Aziz kreeg destijds een mooie kans aangeboden, waardoor hij moest kiezen tussen zijn droom en zijn familie. Hij koos voor dat laatste. Een verhuizing naar Nederland was daarvan een gevolg.

Gevoel van saamhorigheid

Toen Aziz in Nederland ging werken, had hij verwacht dat hij alleen zou zijn. ‘Ik kwam hier om te werken en dacht: ik ben de enige persoon die vecht voor zijn droom en vecht voor zijn familie. En dan kom ik binnen en zie ik een heleboel mensen van verschillende nationaliteiten die hetzelfde doen. Iedereen heeft een doel. Iedereen heeft een droom. Dat geeft je een comfortabel gevoel.’ Dit heeft Aziz een goed gevoel om ’s ochtends naar zijn werk te gaan. Het is belangrijk om je weg te vinden. Voor Aziz zijn dat familie en sport. ‘Als ik thuis kom en ik zie mijn zoon, krijg ik mijn energie terug. Dan beginnen we onze dag zoals koken, spelen en springen.’

Geluk

Aziz prijst zich een gelukkig man. ‘Ja, mijn vrouw is Nederlands. Ik ben een van de gelukkigste in de wereld met het hebben van een vrouw zoals zij. Ze staat vanaf dag één voor me klaar, dus ik ben zo trots dat ik haar in mijn leven heb.’

Een nieuw thuis

Of Aziz zich inmiddels thuis voelt in Nederland? Jazeker, Nederland is zelfs zijn thuis. ‘Ik woon hier nu bijna vier jaar en eerlijk gezegd ben ik thuis. Als ik naar huis ga in Tunesië, mis ik het om hier te komen. Ik heb dan zoiets van ‘Kom, ik wil naar huis’. Normaal is het juist andersom.’ ‘Ik ben trots op de familie die ik heb. Mijn vrouw, familie, de vrienden die we hebben. Deze mensen geven me het gevoel dat ik erbij hoor. En ik ben dankbaar voor mijn leven.’