‘Ik weet niet hoe de toekomst eruit ziet, maar mijn leven is hier’

Hoe is het om van de Spaanse zon naar de Nederlandse polder te verhuizen? Dat weet de Spaanse Abraham als geen ander. Hij verruilde drie jaar geleden het zonnige Gran Canaria voor het Zeeuwse Axel. Een grote stap. Maar ook een mooie kans om zijn horizon te verbreden.

Uitdaging in het buitenland

Abraham kwam per toeval op internet een vacature tegen voor een baan als zorgmedewerker in een instelling voor dementerende ouderen. Hij was nog nooit in Nederland geweest. ‘Eerlijk gezegd had ik geen beeld bij Nederland. Ik wist niet wat ik kon verwachten.’ Uit nieuwsgierigheid solliciteerde hij voor de baan. Hij werd aangenomen en ging meteen aan de slag met het leren van de Nederlandse taal.

Nederlands leren

In het begin was het niet makkelijk maar inmiddels heeft Abraham het Nederlands aardig onder de knie. Hoe hij dat geleerd heeft? Door veel te oefenen. Dat ging gelukkig gemakkelijk. De meeste van zijn collega’s zijn Nederlanders en zijn cliënten spreken vaak ook alleen maar Nederlands. ‘Het was voor de zorginstelling – maar ook voor mij – belangrijk om de taal te leren, zodat we fatsoenlijk met elkaar kunnen communiceren.’

Vallen en opstaan

Ook moest Abraham leren fietsen. Dat was iets wat hij op Gran Canaria nooit deed. ‘Ik moest Nederlands leren én leren fietsen. De eerste keer ging het niet zo goed en kreeg ik zelfs een ongeluk. Maar inmiddels heb ik geleerd om niet meer te vallen,’ zegt Abraham lachend. Nu fietst hij elke dag zestien kilometer heen en weer naar zijn werk.

Na werktijd

Hij woont samen met zijn huisgenoot Javier in een gezellig huis met hun hond. Thuis is hij vaak te vinden in de keuken. Typische Spaanse gerechten staan dan op het menu maar ook andere wereldgerechten. ‘Mijn favoriete Nederlandse gerecht is preischotel: lekker en gezond!’

Toekomst in Nederland

En of hij zich al Nederlander voelt? ‘Ik woon en werk in Nederland, ik praat Nederlands en heb Nederlandse gewoontes opgedaan. Dus ik voel me zeker Nederlander. Ik weet niet hoe de toekomst eruit ziet, maar mijn leven is in ieder geval hier.’